DEBATA ROLNA 2023

W dniu 2 czerwca 2023 roku w Hotelu Grape Town w Zielonej Górze Lubuska Izba Rolnicza wraz z Sekretariatem Regionalnym Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich w Zielonej Górze zorganizowała konferencje pn. Debata Rolna 2023. Jest to już kolejna edycja konferencji Debata Rolna organizowana przez Lubuską Izbę Rolniczą, której głównym celem jest wsparcie i promocja rolnictwa poprzez podejmowanie istotnych tematów dla lubuskiej i polskiej wsi, a także zaproszenie do dyskusji na aktualne, problemowe tematy uczestników konferencji tj. głównie rolników województwa lubuskiego oraz przedstawicieli firm i instytucji branży rolniczej i współpracujących z rolnikami.

Debatę Rolną 2023 otworzył: Stanisław Myśliwiec prezes Lubuskiej Izby Rolniczej, który podkreślił, iż głównym celem Debaty jest dyskusja nad aktualnymi sprawami istotnymi nie tylko dla lubuskiego rolnictwa i obszarów wiejskich, a także próba wspólnego znalezienia rozwiązań na problemy dotykające rolników i ich gospodarstwa rolne.

Pierwszy wykład, ważny nie tylko dla producentów rolnych, pt. „Retencja wodna – fanaberia czy konieczność” przedstawił dr inż. Jakub Kostecki  z Instytutu Inżynierii Środowiska Uniwersytetu Zielonogórskiego. Na wstępie przedstawił program swojego wykładu i zwrócił się do uczestników z zapytaniem czy sytuacja związana z retencją wodną stanowi problem w Polsce.

Zasoby wód w Polsce wynoszą średnio około 60 mld. m3. W porach pozbawionych opadów spadają nawet o 30%. Największe niedobory występują W Polsce w pasie od zachodniej granicy kraju przez Pojezierze Wielkopolskie, Nizinę Mazowiecką i dalej w kierunku południowo-wschodnim aż do wschodniej granicy kraju.

Wydłużające się okresy suszy mają katastrofalne skutki ekonomiczne i społeczne. Nieprzerwany dostęp do wody w odpowiednej ilości jest kluczowe dla rolnictwa i energetyki.

Do wytworzenia energii potrzebne jest ok. 3-4 m3/MWh. Przy takim zapotrzebowaniu, wydłużające się pory suszowe, mogą prowadzić do niedoborów energii, a nawet do całkowitego wstrzymania.

Dużą rolę odgrywa w tym zakresie gleba i środowisko glebowe. W rozumieniu, obecnym od wieków w literaturze, naturalną funkcją gleb jest tworzenie przestrzeni życiowej dla organizmów, w tym przestrzeni korzenienia się roślin.

Wraz z rozwojem cywilizacji ludzkiej i zanikaniem przestrzeni nie noszących znamion wpływu działalności człowieka, rozumienie funkcji gleby uległo zmianie. Obecnie poza funkcjami przyrodniczymi (których rozumienie także w istotny sposób poszerzyło się), postrzegane są funkcje związane z procesami urbanizacji, industrializacji, poszukiwań na dużą skalę surowców naturalnych, poszukiwań pozostałości kulturowych po czasach minionych.

Ilość wody zmagazynowanej w glebie jest uzależniona od:

– warunków klimatycznych (wielkość i rozkład opadów, temperatura i wilgotność powietrza, prędkość wiatru),

– ukształtowanie terenu,

– zdolności retencyjne gleby,

– hydrogeologiczne uwarunkowania tworzenia się poziomu wody gruntowo-glebowej,

– działalność gospodarcza człowieka.

Woda glebowa jest utrzymywana różnymi siłami i jest związana siłami sorpcyjnymi, osmotycznymi lub kapilarnymi albo pozostaje pod wpływem sił grawitacji (jest w ruchu, do momentu kontaktu z wodą gruntową).

Pojemność wodna gleb (%) – ilość wody, jaką może zatrzymać gleba w ściśle określonych warunkach. Zależna od potencjału wiązania wody przez glebę.

Przy rozpatrywaniu opadu atmosferycznego jako czynnika rozpoczynającego obieg wody w zlewni istotnym rozróżnieniem jest podział opadów na stałe i ciekłe. W warunkach klimatycznych Polski udział opadów stałych w formie śniegu jest znacznie mniejszy niż opadów deszczu.

Ilość wody zmagazynowanej w glebie jest uzależniona od:

–  klimatycznych (wielkość i rozkład opadów, temperatura i wilgotność powietrza, prędkość wiatru),

– ukształtowanie terenu,

– zdolności retencyjne gleby,

– hydrogeologiczne uwarunkowania tworzenia się poziomu wody gruntowo-glebowej

– działalność gospodarcza człowieka.

Retencja polega na gromadzeniu oraz przetrzymywaniu wody. Zdolność retencyjną posiadają: gleby, roślinność, zwłaszcza leśna, pokrywa lodowa, koryta cieków oraz zbiorniki wodne (naturalne i sztuczne).

Najbardziej korzystną jest retencja gruntowa – woda tam zmagazynowana zasila rzeki dopiero po pewnym czasie od momentu wystąpienia opadu. Następuje więc przesunięcie czasowe między przyczyną i skutkiem.

Dzięki retencji gruntowej nawet w okresie bezdeszczowym płynie woda w rzekach. Korzystną jest również retencja jeziorowa, jak również zbiornikowa, którą można sterować. Na terenach większych aglomeracji retencja jest niewielka.

W większości miast brak jest rozległych obszarów zielonych, a wyasfaltowane ulice i place powodują szybki spływ, zanim jej część zdążyć wyparować. Woda odpływa siecią kanalizacyjną do rzeki (rzek) bez możliwości jej zretencjonowania.

Ze względu na pojemność magazynowanej wody w zbiorniku retencyjnym wyróżnia się retencję:

– dużą,

– małą,

– mikro.

Rozróżnienie między małą i dużą retencją zależne jest od wielkości pojemności zbiorników wodnych – małą retencję uznaję się w przypadku zbiorników do 5 mln m3. Zbiorniki powyżej tego pułapu zaliczane są do dużej retencji.

Projekt uchwały Rady Ministrów w sprawie przyjęcia Programu przeciwdziałania niedoborowi wody na lata 2022-2027 z perspektywą do roku 2030.

Program rozwoju retencji zakłada inwestycje, m.in:

– odbudowa i rozbudowa systemów melioracji,

– budowa nowych zbiorników retencyjnych,

– odmulenie i konserwacja istniejących zbiorników,

– tworzenie lokalnych systemów małej retencji,

– rewitalizacje i udrożnienia cieków wodnych.

Najbardziej na realizacji Programu skorzystają województwa: podkarpackie, kujawsko-pomorskie, świętokrzyskie, opolskie, łódzkie, lubelskie.

Niewątpliwie duży wpływ na ilość wody ogółem ma postępująca zmiana klimatu, której efektem są:

– wysokie i ekstremalne temperatury,

– susze i pożary roślinności,

– spadek dostępności słodkiej wody,

– powodzie, w tym powodzie błyskawiczne,

– zwiększony poziom mórz i obszarów przybrzeżnych,

– spadek bioróżnorodności i migracje gatunków inwazyjnych,

– degradacja gleb (erozja, zakwaszenie, uszczelnienie itd.).

Jakie rozwiązania można zastosować w związku z deficytem wody?

Jednym z nich jest bioretencja i wykorzystanie błękitno-zielonej infrastruktury (BZI).

Kształtowanie retencji wodnej glebowej w głównej mierze dotyczy zwiększenia zawartości materii organicznej (wysoka pojemność wodna). Wzrost zawartości materii organicznej w glebie o 1% powoduje zwiększenie zdolności do retencji wody o nawet 150 m3/ ha pola. Najlepszymi zabiegami zwiększającymi zawartość próchnicy w glebie są:

– właściwe zmianowanie (unikanie monokultur),

– regularne nawożenie organiczne,

– stosowanie kwasów humusowych i nawozów zielonych.

Poprawienie struktury gleby i zwiększenie jej pojemności kompleksu sorpcyjnego można uzyskać przez zastosowanie rozdrobnionych skał pochodzenia wulkanicznego.

Deficyty składników pokarmowych, niewłaściwe pH czy ubogi płodozmian powoduje, że rośliny są mniej odporne na niedostatki wody w glebie.

Innym rozwiązaniem jest retencja korytowa , która polega na miejscowym, precyzyjnym podpiętrzeniu wody w rzece lub kanale, co umożliwia skierowanie wód rzecznych do rowów melioracyjnych. Innym rozwiązanie będą płotki wierzbowe i materace faszynowe, a także zastosowanie fitomelioracji poprzez:

– zalesienia gruntów o małej przydatności rolniczej i niekorzystnym położeniu,

– zadrzewienia, zakrzewienia i zadarnienia ochronne,

– zadrzewienia przydrożne i przyzagrodowe,

– zadrzewienia i zakrzewienia wzdłuż cieków wodnych i na obrzeżach zbiorników wodnych.

Jak widać pewne rozwiązania umożliwiają samodzielne działania ukierunkowane na zatrzymaniu wody w glebie inne wymagają współpracy bądź działań wynikających z zadań np. Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie.

Kolejny wykład oczekiwany przez rolników i wzbudzający sporo emocji to „Ekoschematy w płatnościach”, a przedstawił go Andrzej Trzop – Kierownik Biura Działań Społecznych i Środowiskowych oraz Płatności Bezpośrednich Lubuskiego Oddziału Regionalnego ARiMR w Zielonej Górze.

Ekoschematy to nowe prośrodowiskowe elementy płatności bezpośrednich obowiązkowe dla państwa członkowskiego, ale dobrowolne dla rolnika. W Polsce ekoschematy zostały tak zaprojektowane, żeby promować praktyki, które przekładają się na dochody rolnicze poprzez zwiększenie żyzności gleby, racjonalne nawożenie, poprawę jakości plonów.

Służy temu przede wszystkim ekoschemat Rolnictwo węglowe, w ramach którego rolnicy z ośmiu dostępnych praktyk będą mogli wybierać te, które najlepiej odpowiadają na ich potrzeby. Płatność do gospodarstwa można zwiększyć, realizując ekoschematy czyli praktyki korzystne dla środowiska, klimatu i dobrostanu zwierząt, jest to dodatkowe wsparcie dobrowolne dla rolnika i wykraczające ponad podstawowe wymogi określone w warunkowości.

Płatności w ramach ekoschematów będą przyznawane w formie płatności:

1)      do obszarów z roślinami miododajnymi

2)      do rolnictwa węglowego i zarządzania składnikami odżywczymi

3)      do integrowanej produkcji roślin

4)      do biologicznej ochrony upraw

5)      do retencjonowania wody na trwałych użytkach zielonych

6)      dobrostanowej

Obszary z roślinami miododajnymi – płatność będzie przyznawana do powierzchni gruntów położonych na obszarze zatwierdzonym do podstawowego wsparcia dochodów, na których rolnik uprawia rośliny miododajne (art. 31 ustawy o Planie Strategicznym).

Wymogi:

– minimalna powierzchnia działki – 0,1 ha

– wysiew mieszanki składającej się z co najmniej dwóch gatunków roślin miododajnych (określone w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi) – rozporządzenie określa dwa wykazy roślin miododajnych i wskazuje ze rośliny z wykazu 2 mogą być składnikiem mieszanki ale tylko z roślinami z wykazu 1 oraz te z wykazu 2 nie mogą być dominujące – może być to także mieszanka miododajnych z trawami i innymi zielnymi pastewnymi  ale trawy i inne zielne pastewne nie mogą być dominujące

– zakaz prowadzenia produkcji rolnej (w tym zakaz wypasu i koszenia) w terminie do dnia 31 sierpnia,

– zakaz stosowania nawozów i środków ochrony roślin.

Na utworzonym obszarze z roślinami miododajnymi jest dozwolone stawianie uli. Szacowana stawka płatności podstawowej wynosi ok. 269,21 EUR/ha.

Integrowana ochrona roślin – płatność będzie przyznawana do powierzchni:

1. Gruntów położonych na obszarze zatwierdzonym do podstawowego wsparcia dochodów, na których prowadzi integrowaną produkcję roślin, co jest potwierdzone przez jednostkę certyfikującą oraz
2. Trwałych użytków zielonych położonych na obszarze zatwierdzonym do podstawowego wsparcia dochodów, nie większej niż powierzchnia z produkcją integrowaną

Ekoschemat nie może być realizowany na gruntach objętych zobowiązaniem ekologicznym i prśk. Obowiązek zachowania w danym roku kalendarzowym, wszystkich posiadanych w gospodarstwie trwałych użytków zielonych. Szacowana stawka płatności podstawowej w 2023 wynosi ok. 306,74 EUR/ha.

Biologiczna ochrona upraw – płatności są przyznawane do powierzchni gruntów położonych na obszarze zatwierdzonym do podstawowego wsparcia dochodów, na których rolnik przeprowadził, w celu eliminacji danego agrofaga, zabieg ochrony upraw wyłącznie przy użyciu mikrobiologicznego środka ochrony roślin (dopuszczonego do obrotu na podstawie wydanego zezwolenia), zgodnie z zawartymi w etykiecie wymaganiami m.in. czy dany środek może być stosowany na roślinie.

W przypadku gdy eliminacja danego agrofaga za pomocą środka mikrobiologicznego okazała się nieskuteczna, dopuszcza się przeprowadzenie zabiegu chemicznym środkiem ochrony roślin. – dotyczy przypadków gdy środek mikrobiologiczny zostanie zastosowany zgodnie z zaleceniami producenta np. w zakresie krotności użycia i braku jego skuteczności.

Po dokonanych zabiegach, w terminie do 31 sierpnia roku, w którym złożono wniosek rolnik składa za pomocą systemu teleinformatycznego do Agencji:

– fakturę potwierdzającą zakup biologicznego środka ochrony roślin, która pozwoli na identyfikację zakupionego środka oraz jego ilości, a także jego nabywcy,

– wykaz działań agrotechnicznych, który zawiera co najmniej: oznaczenie powierzchni, nr działki ewidencyjnej, wielkość powierzchni, data wykonania czynności, uprawa, rodzaj wykonanej czynności, nazwa środka ochrony roślin/nawozu, zastosowana ilość środka ochrony roślin/nawozu

Szacowana stawka płatności podstawowej wynosi ok. 89,89 EUR/ha.

Retencjonowanie wody na trwałych użytkach zielonych – płatność będzie przyznawane do powierzchni trwałych użytków zielonych:

1. Położonych na obszarze zatwierdzonym do podstawowego wsparcia dochodów, na których jest realizowane zobowiązanie:

– wybranych wariantów pakietów przyrodniczych w ramach Działania rolno-środowiskowo-klimatycznego PROW 2014-2020 oraz analogicznych zobowiązań rolno-środowiskowo-klimatycznych w ramach Planu Strategicznego 2023-2027

– ekoschematu Rolnictwo węglowe i zarządzanie składnikami odżywczymi w zakresie praktyki Ekstensywne użytkowanie TUZ z obsadą zwierząt lub interwencji Ekstensywne użytkowanie łąk i pastwisk na obszarach Natura 2000, lub

– interwencji Rolnictwo ekologiczne i działania Rolnictwo ekologiczne PROW 2014-2020 oraz

2. Które w danym roku między 1 maja a 30 września przez co najmniej 12 następujących po sobie dni zostały zalane lub podtopione.

Podtopienie lub zalanie potwierdza wykaz działek wraz z danymi przestrzennymi tych działek oraz zalanego lub podtopionego obszaru na tych działkach sporządzany corocznie przez Instytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa – Państwowy Instytut Badawczy.

Szacowana stawka płatności podstawowej wynosi ok. 63,15 EUR/ha.

Dobrostan zwierząt – kontynuacja wsparcia dla gatunków/grup zwierząt objętych działaniem Dobrostan zwierząt PROW 2014-2020, tj.: świnie (lochy, tuczniki), bydło (krowy mleczne, krowy mamki) i owce oraz rozszerzenie o: kury nioski, kurczęta brojlery, indyki mięsne, konie, bydło opasowe, kozy. Płatność dobrostanowa może być przyznawana na podstawie uzyskanych punktów (płatności punktowe) oraz na podstawie liczby zwierząt (płatności wariantowe).

– Rolnik realizujący interwencję dotyczącą dobrostanu zwierząt zobowiązany jest, do jednorazowego odbycia szkolenia z zakresu metod ograniczających stosowanie antybiotyków. Wymóg ten obowiązuje od 2024 r.

– Rolnik posiada plan poprawy dobrostanu zwierząt (nie dotyczy wypasu krów mlecznych) – w przypadku zwiększenia powierzchni bytowych.

Podstawowym warunkiem realizacji ekoschematu – Dobrostan zwierząt:

– jest wybór praktyki polegającej na zapewnieniu zwierzętom zwiększonej powierzchni bytowej w pomieszczeniach/budynkach,

– zapewnienie utrzymania na ściółce ze słomy lub podobnego materiału na powierzchni pozwalającej na jednoczesny odpoczynek (świnie i bydło),

– prosięta odsadza się nie wcześniej niż w 35. dniu od dnia ich urodzenia (lochy),

– zapewnienie wybiegu przez co najmniej 4 godz. dziennie przez cały rok (krowy mleczne i krowy mamki),

– cielęta odsadza się nie wcześniej niż w 5. dniu od dnia ich urodzenia (krowy mleczne)

Rolnik zobligowany jest do prowadzenia rejestr sposobu utrzymywania loch w okresie okołoporodowym, rejestr wypasu, rejestr terminów odsadzania, rejestr realizacji wymogów (np. ściółkowania pomieszczeń dla koni itp.)

W ramach ekoschematu dla wszystkich gatunków/grup zwierząt obowiązuje degresywność płatności

– do 100 DJP – 100 % płatności

– powyżej 100 DJP do 150 DJP – 75 % płatności

– powyżej 150 DJP – brak płatności

 Rolnictwo węglowe i zarządzanie składnikami odżywczymi

Interwencja realizowana w oparciu o system punktowy.

-warunkiem przystąpienia do ekoschematu jest uzyskanie co najmniej takiej liczby punktów (minimalna liczba), jaką rolnik otrzymałby przy realizacji na co najmniej 25% powierzchni użytków rolnych najwyżej punktowanej praktyki. Minimalna liczba punktów – 5.

– podstawę do wyliczenia płatności za ekoschemat stanowi suma punktów uzyskana w ramach ekoschematu, uwzględniająca liczbę realizowanych praktyk, ich punktową wartość oraz powierzchnię, na której będą realizowane.

– możliwość łączenia wybranych praktyk na tej samej działce

Przykład dla gospodarstwa o powierzchni 20 ha.

Warunkiem uzyskania płatności w ramach Ekoschematu – Rolnictwo węglowe – jest uzyskanie min. 25 pkt (20 ha x 5 pkt/25%) za wszystkie praktyki realizowane w gospodarstwie w ramach tego Ekoschematu.

Praktyki  i ich punktacja:

Ekstensywne użytkowanie TUZ z obsadą zwierząt – 5 pkt/ha

Międzyplony ozime/wsiewki śródplonowe – 5 pkt/ha

Opracowanie i przestrzeganie planu nawożenia – wariant podstawowy – 1 pkt/ha
i wariant  z wapnowaniem – 3 pkt/ha

Zróżnicowana struktura upraw – 3 pkt/ha

Wymieszanie obornika na gruntach ornych w ciągu 12 godzin od aplikacji – 2 pkt/ha

Stosowanie płynnych nawozów naturalnych innymi metodami niż rozbryzgowo – 3 pkt/ha

Uproszczone systemy uprawy – 4 pkt/ha

Wymieszanie słomy z glebą – 2 pkt/ha

 

Następny wykład pn. „Mikrobiologiczne rozwiązania dla rolnictwa – moda czy potrzeba?”, który przedstawił Michał Morelowski – Dyrektor Działu Szkoleń Dolnośląskiego Akceleratora Technologii i Innowacji dotyczył zastosowania biologizacji w produkcji rolniczej ograniczając tym samym stosowanie nawozów sztucznych. Probiotechnologia to sposób opracowania i wytwarzania fermentowanych wyrobów z kompozycji pożytecznych mikroorganizmów oraz innych naturalnych składników. Już teraz UE dąży do zwiększania obszarów ekologicznych użytkowanych rolniczo i przekierowuje coraz więcej wsparcia na ten cel. Kluczową rolę w biologizacji odgrywa gleba, dlatego należy dążyć do podniesienia jej żyzności poprzez zwiększenie ilości próchnicy i węgla i tym samym poprawę retencji wody i kompleksu sorpcyjnego. Glebowa materia organiczna wpływa na gospodarkę wodną w sposób bezpośredni wiążąc ok. 5 razy więcej wody w stosunku do swojej masy oraz w sposób pośredni, gdyż próchnica sprzyja powstawaniu trwałej struktury gruzełkowatej, co zwiększa zdolność retencyjną i usprawnia ruch wody w glebie. Technologie mikrobiologiczne poprawiają strukturę gleby, obniżając koszty jej uprawy. Obniżają koszty nawożenia poprzez wzrost przyswajalności składników pokarmowych oraz obniżają kwasowość gleby. Dzięki zastosowaniu biologicznych preparatów wzrasta naturalna odporność roślin na choroby i szkodniki, następuje lepsze przystosowanie się roślin do zmiennych warunków środowiskowych, takich jak susze, przymrozki. W rezultacie otrzymujemy korzyści ekonomiczne wynikające chociażby z oszczędności na nawożeniu i zastosowaniu środków ochrony roślin. Prelegent podał również przykłady gospodarstw, które stosują preparaty mikrobiologiczne i jak wpłynęło to wysokość i jakość uzyskiwanych plonów.

Ostatni wykład to „Spółdzielnia energetyczna na obszarach wiejskich”, który przedstawił  dr hab. inż. Arkadiusz Dyjakon, profesor Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Spółdzielnia energetyczna to rodzaj stowarzyszenia, którego głównym celem jest produkcja energii na własny użytek oraz na sprzedaż.

Spółdzielnia Energetyczna odnosi się do modelu organizacyjno-biznesowego, w którym obywatele wspólnie inicjują, finansują i realizują projekty związane z produkcją, sprzedażą, magazynowaniem i dystrybucją energii elektrycznej lub/i ciepła ze źródeł odnawialnych, a także angażują się w przedsięwzięcia związane z poprawą efektywności energetycznej czy rozwojem elektromobilności.

Zwykle są to lokalne inicjatywy non-profit nastawione na zapewnienie swoim członkom samowystarczalności energetycznej, poprawę jakości powietrza w regionie i powstawanie nowych, lokalnych miejsc pracy.

Istnieje możliwość wygenerowania przez spółdzielnię zysku np. poprzez sprzedaż nadwyżek wyprodukowanej energii, ale zwykle jest on reinwestowany w kolejne projekty lub przeznaczany na rozwój lokalny, programy edukacyjne czy solidarnościowe. Możliwy jest także zwrot nakładów poniesionych na inwestycję oraz inne korzyści finansowe dla członków, o ile nie są one głównym celem funkcjonowania spółdzielni.

Według zapisów w Ustawie o odnawialnych źródłach energii, przedmiotem działalności spółdzielni energetycznych jest wytwarzanie energii elektrycznej lub biogazu, lub ciepła, w instalacjach odnawialnego źródła energii i równoważenie zapotrzebowania energii elektrycznej lub biogazu, lub ciepła, wyłącznie na potrzeby własne spółdzielni energetycznej i jej członków, przyłączonych do zdefiniowanej obszarowo sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV lub sieci dystrybucyjnej gazowej, lub sieci ciepłowniczej.

Zgodnie z ustawą o OZE jest ona spółdzielnią w rozumieniu prawa spółdzielczego lub spółdzielnią rolników w rozumieniu ustawy o spółdzielniach rolników.

Ideą Spółdzielni Energetycznej jest zaangażowanie lokalnej społeczności, jednostek samorządowych oraz przedsiębiorstw lokalnych w proces samodzielnej produkcji i zużycia energii (ciepła i/lub energii elektrycznej).

Cele Spółdzielni Energetycznej, to:

– wzrost lokalnego bezpieczeństwa energetycznego,

– obniżenie cen energii dla odbiorców końcowych (członków spółdzielni),

– walka z ubóstwem energetycznym (obniżenie kosztów i zwiększenie możliwości dostępu do źródeł energii),

– wzrost wykorzystania potencjału lokalnego zasobów energetycznych OŹE,

– decentralizacja wytwarzania energii,

– wzrost wzajemnej współpracy różnych interesariuszy w regionie,

– aktywizacja małych firm i społeczeństwa,

– większe dochody Gminy (podatki, opłaty za grunty itp.),

Rozliczanie wytworzonej energii w ramach spółdzielni energetycznej jest najbardziej korzystne, gdy ilość wytworzonej energii równoważy zapotrzebowanie na nią występujące w danej godzinie.

W celu zaplanowania przedsięwzięcia w taki sposób, aby zostały spełnione wymogi zamieszczone w ustawie o OŹE oraz spółdzielnia przynosiła możliwie największą korzyść, należy:

1. kompleksowo przeanalizować historyczne zapotrzebowanie spółdzielców na energię elektryczną,
2. oszacować, jak w przyszłości kształtować się będzie zapotrzebowanie spółdzielni oraz spółdzielców na energię elektryczną,
3. zaprojektować prawny model prowadzenia działalności przez spółdzielnię energetyczną – regulujący stosunki wewnętrzne spółdzielni (w tym rozliczenia ze spółdzielnią) oraz umowy zawierane ze spółkami energetycznymi.

Proces rejestracji spółdzielni energetycznej obejmuje dwa etapy:

1. Rejestracja w KRS – od tego momentu spółdzielnia zyskuje osobowość prawną
2. Rejestracja w KOWR – od tego momentu spółdzielnia zyskuje status spółdzielni energetycznej w rozumieniu ustawy o OZE, na spółdzielni wpisanej na listę spółdzielni energetycznych w KOWR ciążą określone ustawą obowiązki dokumentacyjno-sprawozdawcze – m.in. dotyczące złożenia sprawozdania rocznego

Prelegent opowiedział również o elektrowniach wiatrowych i farmach fotowoltaicznych na gruntach rolnych oraz na co należałoby zwrócić szczególną uwagę podpisując umowy dzierżawy na zamontowanie takiej instalacji, co spotkało się z dużym zainteresowaniem uczestników i samoczynnie zmusiło do żywej dyskusji.

Po ostatnim wystąpieniu prezes LIR Stanisław Myśliwiec, dziękując wszystkim za przybycie, oficjalnie zamknął konferencje i zaprosił uczestników do skorzystania z przygotowanego poczęstunku.

P. Sas